Biografie van R.N. Elliott
”De patronen zijn misschien niet altijd even duidelijk, maar ze vormen een methode die de trend vaststelt en geven een duidelijke waarschuwing voor een ommekeer in de markt.”
Van wie deze woorden zijn? Van Ralph Nelson Elliott. En waar ze over gaan? Zijn ontdekking dat de financiële markten zich in vaste patronen voortbewegen.
Veel plezier bij het lezen van de biografie van R.N. Elliott.
De door hem ontdekte patronen worden decennia later nog altijd veelvuldig gebruikt, maar helaas ook misbruikt: (zie ook DEZE video die ik daarover maakte). Interessant is de nederigheid die door zijn woorden naar voren komt. Hij geeft de kracht, maar ook het zwakke punt eerlijk aan. Maar hoe kwam hij tot het vinden van deze patronen? Na het lezen van dit artikel weet u het.
Bovendien heeft u dan inzicht in het leven van deze intelligente en bijzondere man.
Ralph Nelson Elliott is ruim 146 jaar geleden geboren in de Verenigde Staten, op 28 juli 1871.
Naast zijn twee ouders had hij een oudere zus. Aan het eind van zijn tienerjaren verhuisde hij vanuit Kansas naar Texas.
Als tiener leerde Ralph om vloeiend Spaans te spreken en te schrijven. Ook begon hij een liefde te ontwikkelen voor Mexico, dat bijna 250 kilometer verder zuidwaarts lag. Zijn volgende stap is daarom eigenlijk geen verrassing. Op zijn 20e verliet hij namelijk zijn ouderlijk huis om daadwerkelijk naar Mexico te gaan. Daar werkte Ralph bij de spoorwegen, die toen volop aan het opkomen waren. Hij had in Mexico meerdere banen:
- Lineman: verantwoordelijk voor het aanleggen en onderhouden van de bovenleidingen van het spoor.
- Treindienstleider: het aansturen van de wissels en zorgen dat de treinen veilig aankomen en vertrekken
- Stenograaf: het noteren van gesprekken in het tempo waarin ze uitgesproken worden
- Telegrafist: het versturen en ontvangen van telegrammen, meestal in morse-code.
Er is verder niets bekend over zijn (eventuele) schoolcarrière. Wel is bekend dat hij rond zijn 25e ging werken als accountant. Hij gebruikte zijn jarenlange ervaring bij de spoorwegen door zich als accountant te specialiseren in spoorwegen.
Op zijn 32e stapte Ralph in het huwelijksbootje met een vrouw uit New York. De daaropvolgende 25 jaar zou hij voornamelijk werkzaam zijn bij spoorbedrijven in Mexico en Midden-Amerika. Daar leidde hij gezien zijn professie een behoorlijk avontuurlijk bestaan. Zo was hij een volwaardig paardrijder en bevond hij zich in de hogere kringen met luxe en comfort.
Daar was hij echter niet altijd. Elliott had namelijk ervaring met het eten van eekhoorns, hagedissen, papegaaien, vossen en slangen.
Maaltijden die je niet direct verwacht bij de upper class.
Zijn werk had niet te lijden onder deze maaltijden. Een opgaande lijn kenmerkte namelijk zijn carrière. Het werk van Ralph hield in dat hij verantwoordelijk was voor financiële reorganisaties van meerdere bedrijven.
Dat deed hij door nieuwe manieren van boekhouden te introduceren, die een andere manier van toewijzen behelzen dan de methodes die toentertijd vaak werden gebruikt.
Als onafhankelijkde accountant, je zou hem ZZP-er kunnen noemen, heeft hij meerdere bedrijven geholpen. Hij hielp nooit meer dan één bedrijf tegelijk, zodat hij zich volledig op dat ene bedrijf kon focussen. Zijn resultaten waren echter uitstekend en zo gebeurde het dat hij gedurende de jaren een naam als expert had opgebouwd in het werkgebied van reorganisaties.
Externe factoren zorgden voor een noodgedwongen vertrek van Elliott uit Mexico in 1911. Meerdere gewelddadige revoluties vonden plaats, waarna de president van de V.S in Mexico verblijvende Amerikanen sommeerde te vertrekken.
Elliott vertrok naar Los Angeles. Daar kende hij een moeilijkere periode. Hij had drie verschillende banen in 4 jaar tijd, solliciteerde vaak en dacht eraan om weer terug te gaan naar Midden-Amerika. Zijn kennis en kunde werd node gemist op sommige plaatsen. Zo was er een oproep uit Cuba, waarin stond: ”Your services badly needed”.
Naar het schijnt, was hij een van de meest getalenteerde accountants in dat werkgebied, zeker in de regio Midden-Amerika. Dat was deels te danken aan zijn vaardigheid om vloeiend Spaans te spreken en te schrijven.
Uiteindelijk besloot hij om terug te keren naar Mexico, ondanks de politieke spanningen die er heersten. Daar bleef hij 2 jaar en rond zijn 50e levensjaar verhuisde hij met zijn vrouw naar New York.
We hebben het inmiddels over het begin van de jaren 20 van de vorige eeuw. Het is niet duidelijk wat de exacte reden was dat ze juist naar New York zijn verhuisd. Het kan werkgerelateerd zijn, maar mogelijk ook omdat zijn vrouw daar oorspronkelijk vandaan kwam. Hij stopte met het solliciteren naar werk in Midden-Amerika. Blijkbaar beviel New York ook. Wel hield hij drang om te reizen.
Correspondentie uit die tijd maakt duidelijk dat hij naar Canada, Duitsland, Engeland en Frankrijk is geweest.
Ondertussen begon hij zijn expertisegebied te verleggen van spoorwegen naar horeca. Denk hierbij aan restaurants, café’s en tea rooms. Om bekendheid op dat gebied te krijgen, sloot hij zich aan bij de makers van een magazine over tea rooms. Dat was een sterk opkomende markt in deze periode. Zijn medewerking werd aangekondigd met een paginavullende introductie van Elliott.
Daar ging hij in op zijn visie van accountant zijn. Blijkbaar was dit niet zomaar een introductie, want op basis hiervan werd hij door de Universiteit van Columbia uitgenodigd om te spreken over zijn werkgebied.
Helaas had hij andere verplichtingen, waardoor het nooit door is gegaan.
Het reisgedrag van Elliott zorgde ervoor dat hij in contact kam met vele invloedrijke mensen. Een daarvan was Jeremiah Jenks, die onder andere rechter, politiek adviseur en auteur was van meer dan 20 boeken.
Jeremiah was tevens onderdeel van de Raad van Bestuur van meerdere spoorwegen, waaronder die van Nicaragua. Een land, inderdaad, in Midden-Amerika.
Er was dus duidelijk gemeenschappelijke interesse met Elliott. In 1924, Elliott was 53, werd hij door Jenks voorgesteld om hoofd accountant van Nicaragua te worden. Dat deed hij twee jaar. De ervaring die hij bij bedrijven had opgedaan, ging hij toepassen op een heel land. Voorwaar geen sinecure. Na enkele maanden kwam dit ten einde en Elliott ging opnieuw werken in de spoorwegbranche van Midden-Amerika.
Dit zou de laatste baan van hem zijn in dit werkgebied. Tijdens deze werkzame periode, schreef hij een boek dat was gebaseerd op zijn bijdragen in het magazine over de horeca.
De titel luidde Tea Room and Cafetaria Managment.
Het boek ontving goede recensies in toonaangevende bladen, waaronder de The New York Herald Tribune. Zijn gave om zaken georganiseerd te vertellen, werd geroemd en is iets wat in zijn latere werk omtrent de Elliott Wave theorie ook duidelijk naar voren zou komen.
Elliott ging weer werken in de horeca en verliet daarvoor zijn baan met een salaris van omgerekend naar nu ruim $300.000 na belastingaftrek. Hij vertrok naar New York om zijn boek te promoten en zijn naam als expert in dit vakgebied definitief te vestigen. Daarnaast was er een andere, minder leuke reden voor hem om weer naar Amerika terug te keren.
Hij had namelijk een ziekte aan zijn maag en darmen opgelopen. Jarenlang was hij zonder ziektes de wereld rond gereisd, maar aan dat ”geluk” was nu dus een eind gekomen. In de VS was de gezondheidszorg op dat gebied beter dan in Midden-Amerika.
Rond zijn 56e verhuisde Ralph weer naar Los Angeles. Daar leidde hij een rustig bestaan, zonder veel werken, reizen en verhuizen van hotel naar hotel. Zijn goede referenties zorgden ervoor dat hij ook in Los Angeles snel weer wat op kon bouwen. Zo werd hij bijvoorbeeld uitgenodigd om te komen spreken op wat gezien kan worden als de Amerikaanse Horecava.
Dit leverde nieuwe opdrachtgevers op, waardoor zijn toekomst er weer wat rooskleuriger uitzag. Maar juist op dat moment kreeg zijn gezondheid een nieuwe klap te verduren. Zo erg dat hij zelfs bedlegerig werd.
Op 58-jarige leeftijd werd de avontuurlijke en productieve Elliott op deze wijze gedwongen om zijn werkzaamheden te staken en om vroegtijdig met pensioen te gaan.
We hebben het hier over de periode van eind jaren ’20 van de vorige eeuw. De Dow Jones was enorm opgelopen zoals de grafiek hierboven laat zien. In 1929 startte echter de crash die de koers decimeerde.
Dit was een erg bewogen beursperiode en dat trok de aandacht van Ralph. Hij las het boek Dow Theory van Robert Rea en meldde zich aan bij de aansluitende adviesdienst van Rea. We hebben het hier over het jaar 1932 en Ralph is inmiddels 61 jaar oud. Vanaf dat moment was er geen weg terug meer. Alle focus van Ralph ging naar het bestuderen van het gedrag van de aandelenmarkt.
Een onderdeel van de Dow Theory is de vaststelling dat beurzen altijd een trend hebben en dat de bewegingen vaak overeenkomstige patronen laten zien. Dit lag ongetwijfeld aan de basis van wat uiteindelijk de Elliot Wave Theorie zou worden.
Elliott bestudeerde zelf de grafieken en deed dat zeer uitgebreid. Hij bekeek grafieken op de schaal van een jaar, maand, dag, uur en half uur en deed dat bovendien van meerdere indices. Ralph maakte zelf grafieken op basis van de ”tape” van een aandelenkantoor bij hem in de buurt.
Er gaat al veel tijd zitten in het bestuderen van al die grafieken. Laat staan als je de grafieken eerst nog zelf moet maken!
De eerste contouren van een theorie begonnen zich in 1934 te manifesteren. Na twee jaar grafieken maken en bestuderen had Elliott een aantal vaste kenmerken vastgelegd die hij op elke tijdschaal had ontdekt. Later zou een groot deel van deze ontdekkingen bekend komen te staan als fractalen.
Volgens wikipedia ”een figuur dat is opgebouwd uit delen die min of meer gelijkvormig zijn met de figuur zelf”.
Dit verschijnsel komt ook voor in de natuur.
Hierboven staan voorbeelden van een blad, sneeuwvlok, Broccoli en een schelp van een Nautilus.
Dit werk was allemaal zeer belangrijk, maar toch zat Ralph op zwart zaad. Zijn ziekte veroorzaakte veel uitgaven en hij kon zijn voormalige werk als accountant in de horeca niet voortzetten.
Daarnaast werkte zijn vrouw niet en hadden zijn beleggingen veel verlies opgelopen door de crash van 1929 – 1932. Er moest dus iets gebeuren en op zijn 64e besloot hij om zijn ontdekkingen over de aandelenmarkten aan iemand uit de financiële wereld te laten zien.
Elliott was geabonneerd op een aandelen dienst van meneer Collins en besloot zijn bevindingen aan hem te laten zien. In februari 1935 stuurde Ralph een 17 pagina’s tellende essay genaamd ”The Wave Principle”, Het Golven Principe.
En op de eerst bladzijde daarvan doet hij de uitspraak over wat zijn golven principle inhoudt:
”Een diepgaand onderzoek naar terugkerende verschijnselen in de prijsstructuur (de golven) heeft bepaalde feiten aan het licht gebracht die, al zijn ze niet altijd even uitgesproken, een leidraad vormen die de richting van de trend aangeven en wanneer deze gaat draaien.”
Om daaraan toe te voegen: „Golven maken geen fouten, maar mijn analyses mogelijk wel”. Dat is vrij te vertalen naar dat wanneer een analyse niet uitkomt, ligt dat aan de toepassing van het golven principe in plaats van aan het principe zelf.
Interessant is dat meneer Collins vaak aanvragen kreeg van mensen die dachten dat ze de beurs konden voorspellen en graag publiciteit wilden in zijn tijdschrift/dienst. Collins vroeg ze dan simpel om eerst de beurzen eens een tijdje te voorspellen en dat aan hem alleen door te geven. Uiteraard bleef er zo goed als niemand over die een daadwerkelijk voorspellende waarde had. En toen kwam Ralph met zijn aanvraag. Onderstaande grafiek hoort bij de koersontwikkeling van die tijd.
Links is nog het eind van de crash te zien, die in 1929 startte. De koers was inmiddels fors opgelopen en begin 1935 is waar we nu naar moeten kijken. Vanaf de top in februari 1935 op 108.3 punten, was de koers 11% gezakt en aangekomen bij de 96 punten.
Met de impact van de crash nog redelijk vers in het geheugen, was het optimisme ver te zoeken onder de analisten.
Elliott zag echter dat de trend vanaf 1932 al was gedraaid en dat er een versnelling aanstaande was. De daling van 11% van begin 1935 was volgens zijn analyse niet meer dan een correctie.
Hij meldde in een telegram aan Collins: ”All averages are making final bottom”, alle beurzen zetten nu de uiteindelijke bodem. Dat was in maart en wel op het punt dat de bodem ook daadwerkelijk werd geplaatst zoals de grafiek laat zien.
Dit had Collins ongetwijfeld niet eerder meegemaakt. Een globale trend aangeven is 1, maar ook nog eens een draai aangeven op het juiste moment is toch een ander verhaal.
Voor de mensen die al wat gevorderd zijn met de Elliott theorie, heb ik hieronder de telling bij het koersverloop van die tijd geplaatst.
Dit maakt voor mij duidelijk hoe en waarom Ralph de draai in maart 1935 zo goed heeft voorspeld.
Het valt namelijk op dat het koersverloop zich in deze periode in zeer duidelijke patronen werd gevormd. Daar had hij ”geluk” mee zou je kunnen stellen.
Wat opvalt is de rode 5-wave stijging vanaf de bodem in 1933. Deze 5-wave stijging gaf aan dat de trend na de crash was gedraaid naar opwaarts. Deze rode 5-wave was dan ook een golf 1 stijging en werd na de top opgevolgd door een golf 2 correctiedaling. Deze zette een bodem in 1934, waarna het waarschijnlijk nog onduidelijk was of de complete golf 2 was afgerond, of pas een eerste dalingsgolf ervan. Het antwoord werd echter gegeven met wat daarna gebeurde: een (blauwe) 5-wave stijging werd gevormd.
Deze 5-wave stijging gaf dus opnieuw aan dat de trend ook op deze schaal was gedraaid naar opwaarts. De golf 2 correctie was dus voltooid.
De blauwe 5-wave was weer een rode 1 en de 11% correctie van begin 1935 was een rode 2. Deze liet waarschijnlijk een zeer duidelijke structuur zien, waardoor het eindpunt van de correctie ingeschat kon worden. Uiteindelijk volgde een rode 3 stijging.
Voor wie het niet weet; een golf 3 is vaak het heftigst, zie ook de rode 3 stijging van 1933.
Mijn persoonlijke toevoeging is dat Ralph natuurlijk alles zelf heeft ontdekt, maar zeker geholpen werd door het duidelijke koersverloop van toen. Had hij bijvoorbeeld het koersverloop van rond 2000 of 2010 gehad, dan zou het waarschijnlijk aanzienlijk lastiger zijn geweest om Collins te overtuigen. Het is echter gegaan zoals het is gegaan en Collins was wel degelijk onder de indruk. Elliott voorspelde de bodem op exact de dag dat de bodem ook gezet zou worden.
Twee maanden later, toen de stijging de koers fors had toen oplopen, besloot Collins om zich met zijn bedrijf/dienst te abonneren op de analyses van Elliott. Volgens hem was de Elliott theorie verreweg de beste voorspellingsmethode die hij was tegengekomen. Elliott deed een tegenvoorstel. Hij liet Collins voor 2 jaar zijn analyses zien. Indien Collins na 2 jaar nog tevreden was, wilde Elliott dat Collins een boek zou samenstellen met de Elliott theorie om aan het grote publiek te verkopen. Collins werd namelijk gezien als een zeer kundig auteur.
En na 2 jaar gebeurde dat. Op 31 augustus 1938, Elliott was toen 67 jaar oud, werd het boek The Wave Principle uitgebracht. Enkele weken na het uitkomen van zijn boek verhuisde Elliott met zijn vrouw naar de buurt van Wall Street. Op 10 november maakte hij de eerste van een lange reeks analyses. Daarin gaf hij zijn verwachtingen op basis van zijn theorie.
Deze analyses verschenen onregelmatig, alleen wanneer de situatie daarom vroeg, varierend van 3 tot 7 analyses per jaar tussen 1938 en 1945. Dankzij Collins mocht Elliott 12 artikelen schrijven over zijn theorie in het gerenommeerde Financial World Magazine en daardoor maakte Ralph definitief naam met zijn bevindingen. Een fraaie introductie werd voor hem geschreven zoals hieronder is te zien.
Na deze artikelen, ging Elliott zijn theorie breder trekken dan alleen de beurzen en bekeek hoe zijn bevinden terug te vinden waren in het menselijke gedrag in zijn algemeenheid op het gebied van economie en sociologie. Elliott had zelf in 1938 al geoordeeld dat zijn theorie zich niet beperkte tot alleen de beurzen, maar ook terug te vinden was in de wetten van het universum, zoals blijkt uit het stuk over de fractalen. Hij schrijft hierover:
“No truth meets more general acceptance than that the universe is ruled by law. Without law, it is self-evident there would be chaos, and where chaos is, nothing is…Very extensive research in connection with…human activities indicates that practically all developments which result from our social-economic processes follow a law that causes them to repeat themselves in similar and constantly recurring serials of waves or impulses of definite number and pattern…The stock market illustrates the wave impulse common to social-economic activity…It has its law, just as is true of other things throughout the universe.”
Vrij vertaald: het universum zit vol wetten, anders zou er chaos heersen. Het gedrag van mensen op sociaal en economisch gebied volgt ook een wet en die er voor zorgt dat het gedrag zich blijft herhalen op vergelijkbare manieren in golfbewegingen. De aandelenmarkt laat dit zien in haar koersbewegingen, die ook wetten hebben waar ze aan voldoen.”
Op het gebied van zijn analyses ging het Ralph voor de wind, maar prive kreeg hij te maken met een enorme tegenslag. Zijn vrouw Mary Elizabeth, met wie hij 38 jaar was getrouwd, stierf op 72 jarige leeftijd.
Ze was zijn steun en toeverlaat in zware tijden. De laatste analyse van Elliott verscheen in augustus 1945. Daarna begon hij te werken aan wat hij als zijn laatste werk beschouwde, Nature’s Law — The Secret of the Universe.
Hierin beschreef hij alles wat hij de afgelopen 15 jaar had ontdekt over de beurzen en de connectie met de natuur. In juni 1946 kwam het boek uit. In juli en december 1946 bracht hij nog tweemaal een korte analyse uit. Ralph had echter last van chronische bloedarmoede en dat werd steeds ernstiger. In 1947 werd hij door zijn Wall Street vrienden overgehaald om toch een arts te bezoeken.
Hij kwam terecht in het Kings Park State Hospital, wat gezien kan worden als een verzorgingstehuis in combinatie met een ziekenhuis. Elliott bleef Collins regelmatig zien en Ralph schijnt tot zijn laatste dag scherp van geest te zijn geweest. Op 15 januari 1948 overleed Ralph Nelson Elliott op 76 jarige leeftijd. Zijn doodsoorzaak was een ontsteking aan zijn hart.
De ziekte van Chagas lijkt daaraan ten grondslag te hebben gelegen. Hoogstwaarschijnlijk heeft hij deze opgelopen in zijn tijd in Midden-Amerika, waar de ziekte voorkomt, zie onderstaande afbeelding. Een van de symptomen van de ziekte van Chagas is overigens ook bloedarmoede, waar hij dus later in zijn leven steeds meer last van had.
Toen Ralph overleed, gebruikten maar een handvol handelaren zijn methodiek.
Tegenwoordig zijn er wereldwijd echter talloze gebruikers. Ralph Nelson Elliott zou daar ongetwijfeld enorm trots op zijn geweest.
Add a Comment
You must be logged in to post a comment